La Tienda en de Toekanspotster op Avontuur

Gegroet beste allemaal!
Ons laatste weekje Colombia gaat in, dus het wordt nog eens tijd voor een update. Ik schrijf dit vanuit het allereerste 'partyhostel' waar we ooit hebben geslapen, al onze reizen meegerekend. En ik kan jullie vertellen dat het reuze mee valt qua tot-diep-in-de-nacht-feest-gehalte en dat het vooral erg gezellig is :) Dennis speelt momenteel mee met een quiz, terwijl ik me bezig hou jullie te updaten (Dennis is een soort wandelende encyclopedie en wetenschapswonder dus ik ben ervan overtuigd dat hij dat met glans gaat doen, resultaten volgen later). Waar zijn we? In Santa Marta, eigenlijk vlakbij (4 uur rijden) van waar we ons vorige weblog schreven. In de tussentijd hebben we echter heel wat avonturen beleefd (jullie kennen ons inmiddels). Goed, vanuit ons hostel in Cartagena ondernamen we een tripje naar Playa Blanca - het zogezegd mooiste strand bij Cartagena in de buurt. Onze expeditie bestond inmiddels uit 3 personen; een ander Nederlands meisje had zich bij ons gevoegd. Voordat we onderweg waren, bezochten we eerst de supermarkt aangezien er volgens de Reizigersbijbel weinig eten en drinken te vinden zou zijn op Playa Blanca en als het er wel was zou het ons bakken geld kosten. Dus wij op naar een grote supermarktketen, waar we uren verbleven omdat het gewoon een geweldige supermarkt is waar ongeveer alles verkrijgbaar is. M en m's met pindakaasvulling, Pringles met tortillasmaak, granola met yoghurt en fruit, 5 soorten tres leches taart (onze favoriete zuid-amerikaanse lekkernij), alle kleuren en geuren fruit en niet te vergeten duizend soorten drank (vooral rum en een soort Pastis) en goedkoop water. Dus enkele uren later vertrokken we dan toch naar Playa Blanca, uiteraard hadden we door het hele supermarktgebeuren de enige rechtstreekse verbinding naar het strand gemist. Dus wij met zakken vol eten en drinken de bus op, en vervolgens een oude taxi in. Maar bij aankomst bleek het een prachtig strand; bestaande uit een witte kustlijn, palmbomen en een helderblauwe zee. Maar... bordevol strandtentjes waar je voor weinig geld verse vis kon eten en fruitsapjes kon drinken. Dat heeft er uiteraard toe geleid dat ik nu meer dan een week later nog altijd paprika's, noodles en limoentjes meesleur. De zee was niet echt verfrissend, aangezien het buiten 38 graden was en de zee toch zeker 32 graden was; bovendien was het koraal in tegenstelling tot wat ons verteld was nogal doods. Maar wij hebben dan ook nogal een Hoge Standaard als het op snorkel-taferelen aankomt, met dank aan al onze reizen. Toch spotten we inktvisjes (de juiste typering is me ontschoten), papegaaivissen en gigantische zeesterren. Het was weekend, dus het strand was bezaaid met rijke (en dus zwaarlijvige - dat gaat hier helaas hand in hand) Colombianen en de zee werd voor een groot deel gevuld met opgeschoten jongeren op Jetski's. Er heerst hier namelijk een gigantische Macho-cultuur - wat ertoe leidt dat de meeste vrouwen vergrote borsten en/of billen hebben, dat rijke jongemannen op de grootste Jetski's en motoren rijden EN niet te vergeten dat er een zeer sterke (tevens fysieke) moeder-zoon relatie is die ons nogal eens aan het twijfelen bracht over de juiste verhouding tussen 'moeder en zoon'. MAAR vanaf 16u verdwenen alle Colombianen als sneeuw voor de zon en bleven wij over, genietend van de zonsondergang met een cocktail in de hand. De cocktails werden gemaakt door een nieuwe Goede Vriend van Dennis; een Colombiaan met een rondrijdend cocktailkraampje - die de heerlijkste cocktails fabriceerden waaronder mojito, caipirinha maar tevens Coco Loco: een typisch Carribische cocktail bestaande uit verse kokos, verse ananas en veel drank. De nacht werd lichtelijk verstoord omdat we op een doorgezakt matras lagen in een hutje wederom zonder muren, waar we gezelschap werden gehouden door muggen, kakkerlakjes, hitte (het is hier echt nooit onder de 27 graden...) en wellicht bedvlooien.
Het gevolg hiervan was dan ook een redelijk smerige huiduitslag waar ik jullie de details van zal besparen (kleine tip van de sluier; er was wederom pus aanwezig). Maar no worries, tijdens de rest van de reis is het helemaal goedgekomen.

De reis vervolgde zich naar Santa Marta, dit in een toeristische bus dus dit keer helaas geen interessante verhalen over verkopers of medereizigers! Hier kwamen we dus aan in een partyhostel waar volop 'Beer Pong' werd gespeeld: een spel wat we zelf nog nooit hadden gespeeld en typisch partyhostel stijl is. Je hebt enkele bekertjes voor je staan met iets drinkbaars erin (meestal dus bier), en aan de andere kant van de tafel staan ook twee mensen met enkele glazen. Nu moet je om de beurt met een pingpongballetje in een van de glazen van het andere team zien te gooien, en als dat lukt moeten de tegenstanders dat glas leegdrinken. Het bleek dat Dennis en ik er een soort talent voor hadden, en dat we dus al snel in een van de laatste rondes stonden (en geloof ons, we dachten echt dat dit spel niets voor ons was).Ja; een van de pleziertjes van een partyhostel ;) Dus bij terugkomst dagen we jullie graag uit! Inschrijvingen per teams van twee!
Dit hostel is echt super populair en dus altijd vol en wij hadden maar een nacht geboekt dus moesten hals over de kop een ander hostelletje vinden. maar gelukkig is het personeel hier megavriendelijk en werd er meteen naar bevriende hostels gebeld en konden we terecht in een hostel in een bergdorpje hier 40 minuten vandaan.

Veel beter voor ons dus: buiten de stad, ietsje minder heet, meer natuur, rivieren om in te zwemmen en een kleinschaliger hostel (lees; eigenlijk een guesthouse met maar twee kamers). Het bevond zich in Minca, een zalig echt Colombiaans dorpje waar de mensen op zondagmiddag in de rivier zwemmen, luide latino muziek draaien, waar overal fruitbomen staan, waar lekkere restaurantjes zijn, waar iedereen een praatje met je wil maken en waar de katholieke kerk het middelpunt is van het dorp. Bovendien werden we in het guesthouse ontvangen door een gezellige Ierse man die getrouwd was met een Colombiaanse vrouw. Supervriendelijke mensen die ons veel tips gaven voor uitstapjes in de omgeving. Om beter te zeggen: onze drie dagen daar werden volledig ingepland door hun; zelfs de restaurants waar we moesten eten werden ingedeeld. Soms hadden we ook een momentje van rust, en konden we op het grote balkon naar de Leguanen en schitterende vogels kijken die zich aan de rivier bevonden. Rond Minca bezochten we opnieuw een coffeefarm: dit keer een prachtig gelegen boerderij waar enkel Engelse machines van meer dan honderd jaar oud gebruikt werden, wat heel indrukwekkend was om te zien. Tevens zwommen we in heerlijke watervallen; deden we een avontuurlijke canyoning-tocht door de Verloren Rivier; maakten we mooie wandelingen en.. deden we een vogelzoektocht.. JA u leest het goed! Een vogelzoektocht, en dit om 6uur 's ochtends (blijkbaar is dat de tijd dat de vogeltjes wakker worden).. en om het nog beter te maken; MET verrekijkers. Ja, je bent met een bioloog op reis of je bent het niet ;) Maar ik moet toegeven dat het meer dan de moeite was, met veel uitleg over de vogelsoorten en gewoon de prachtigste gekleurde vogels waaronder papegaaien en toekans. En man man man, die laatsten.... wat een prachtige dieren. Onze zoektocht ging die avond nog door omdat we perse een toekan van dichtbij wilden zien - en dat is ons gelukt! We gaven het bijna op, gingen op de grond zitten om het landschap te bekijken en ja hoor, twee toekans kwamen recht boven ons zitten (en dat terwijl ze echt megaschuw zijn) Echt wow, wat een coole beesten...

Nu zijn we dan ook gespecialiseerd in het toekan-spotten, waardoor ik van mevrouwtje Weppers ge-upgrade ben naar de toekanspotster en Dennis La Tienda is gebleven. Oh ja, waarom La Tienda? Omdat Dennis een geweldige poncho kocht die hier al meermaals nuttig is gebleken tijdens al dan niet tropische regenbuien, wat eigenlijk meer een soort tent is en waar zelfs Dennis volledig in verdwijnt afgezien van zijn prachtige (maar stinkende!) teva-sandalen. Dus, vanaf toen was Dennis la tienda omdat wij toen nog dachten dat dat tent betekent - maar we zijn er nu achtergekomen dat het eigenlijk winkeltje betekent. Maar goed, een foto zal veel duidelijk maken (ik probeer hem erbij te posten).

La tienda bleek ook effectief tijdens ons volgende avontuur, namelijk de zoektocht naar Ciudad Perdida oftewel de Verloren Stad. Gelegen in de Sierra Nevada (berglandschap aan de kust), verscholen tussen de rivieren en jungle ligt een oude 'indianen'stad die gebouwd is in de 5e eeuw - veel ouder dus dan bijvoorbeeld Machu Picchu in Peru maar met veel ingenieuze bouwstructuren en mysterieuze verhalen. Maar je komt daar natuurlijk niet zomaar! Een wandeltocht van 4 dagen leidt je uiteindelijk naar de verloren stad, het is onmogelijk om er met ander vervoer te komen (tenzij je zo rijk bent dat je een helikopter kunt huren - wat tijdens ons bezoek aan de stad dan ook het geval was met een groepje rijke expats). We hadden een gezellig groepje van twaalf man (zelfs met belgjes!) en twee toffe gidsen, waarvan we vooral met Daniel ons kapot gelachen hebben. Het was een redelijk zware tocht omdat het hier dus megawarm is en we nogal een stuk moesten stijgen, maar gelukkig werden we beloond met prachtige zichten, dagelijkse zwempartijen in de rivieren die van de hoogste toppen van de Sierra Nevada (5400 meter) naar beneden klateren en driemaal daags heerlijk eten. Ook de slaapplekken waren dik in orde, met echte bedden in de buitenlucht - gelukkig wel onder een klamboe). De wandeling begon elke dag al om 6uur dus het was vroeg opstaan en vroeg naar bed, waardoor je zo lekker lang van je dag kunt genieten (haha). Al moet ik eerlijk zeggen dat we tijdens deze wandeltocht en sowieso in Colombia toch al vaak de zin 'Wat doen we d'ruut?' tegen elkaar gezegd hebben. Waarmee we willen zeggen: het is hier absurd warm en zweterig - waarom zijn we niet gewoon thuis gebleven? Dit natuurlijk sarcastisch want eerlijk is eerlijk; we zitten hier toch wel liever dan thuis zoals denk ik wel blijkt uit de weblog ;)
Onderweg kruisten we allerlei dorpjes waar nog oorspronkelijke volken wonen, mensen die eruit zien als indianen (niet bedoeld als een belediging: al helemaal niet als jullie weten dat ik er zelf graag als een indiaan zou uit zien); De Natuur als religie hebben met een Shamaan aan het hoofd, weinig middelene van bestaan hebben maar toch erg gelukkig lijken. Ook in Ciudad Perdida hebben we van onze gids heel wat geleerd over hun manieren van offeren, natuur aanbidden en leven. Van bepaalde zaken kunnen wij als consumptie-maatschappijers nog heel wat leren, andere zaken zijn eerder achterhaald en in onze ogen bizar - bijvoorbeeld de wijze waarop mannen en vrouwen met elkaar in het huwelijk treden (kortgezegd wordt dit allemaal door de Shamaan bepaald). Het was heel bijzonder om deze mensen waaronder vele jonge gezinnetjes zo een met de natuur te zien leven, rond de rivier in de bergen in kleine hutjes.

Na veel puffen en steunen maar vooral vele rijke ervaringen verder kwamen we terug aan in Santa Marta, nu terug in het Partyhostel waar de meeste mensen van onze wandelgroep ook verblijven/verbleven dus waar we nog een gezellig bijslaap- en zwembadtijd hebben gehad. Vandaag zijn we nog een dagje naar een nabijgelegen strand geweest, een beetje afgelegen van de rest dus bijna een privestrand - bizar gelegen tussen de dorre droge bergen met cactussen. Verder is het gewoon heerlijk om hier even te zijn met het perfecte ontbijt, een boek of spelletje in de hand, heerlijk eten en elkaar.

Morgen reizen we ietsje verder naar het oosten door; naar een strand-hostel waar surf mogelijkheden zijn dus we hopen na surflessen over een weekje volleerde golfsurfers te zijn ;) Ook bezoeken we de komende week nog Tayrona National Park; met een prachtig blauwe zee aan het oerwoud en tevens met zicht op de 5600 meter hoge bergen van Sierra Nevada - dat zal ook een bijzondere ervaring worden. Ook hopen we daar nog wat dieren te spotten zoals aapjes en leguanen. Voor nu sturen we jullie veel liefs! Voor degenen die ons niet kunnen missen: op 28 juli zijn we terug in La Belgique, vol prachtige ervaringen en natuurlijk... foto's! Dus wees binnenkort welkom voor een coffee-roast, citrus-pers, foto-toon en verhalen-uitwissel avondje in ons wellicht zeer kleurrijke appartementje ;)